Afgelopen week zag ik Jack voor het laatst. Zijn moeder had mij gecontacteerd omdat hij onrustig sliep en altijd overstrekt lag te slapen met zijn mond open. Moeder was niet gewend van haar andere 3 kinderen, dat Jack nog met 4 maanden elke 2 uur voor de borstvoeding kwam.
Uit de vragenlijst en de anamnese bleek dat Jack een goede geboorte had gehad. Hij had meteen goed gedronken. Hij kon al wel in de kraamweek heel goed overstrekken. Zijn vader noemde hem de sterkste van de 4 kinderen.
Ik onderzocht Jack. Op zijn achterste spierketen stond veel spanning en hij schoot meteen in zijn strekreflex toen ik deze triggerde. Zijn borstkasje was erg stijf en hij had veel spanning op zijn middenrif. En als laatste draaide zijn derde nekwervel niet mooi.
Daarnaast had Jack overactieve reflexen. Zijn strekreflex, stareflex, Moro-reflex en STNR waren overactief.
De Osteopathie behandeling
Ik heb eerst het borstkasje met het middenrif gemobiliseerd. Je borstkas wordt gevormd door je ribben, borstwervelkolom en je borstbeen. Aan de onderkant wordt deze afgesloten door het middenrif. Op de overgang van je ribben naar je borstwervelkolom liggen de zenuwkernen voor de vertering van je voedsel, ook wel je (ortho)sympaticus genoemd. Wanneer de gewrichtjes tussen de ribben en borstwervels vast zitten of minder beweeglijk zijn zoals bij Jack het geval was, is de aansturing van je verteringsstelsel, dus je maag en je darmen, minder goed. Hierdoor kunnen krampjes en reflux ontstaan.
Een mooie vergelijking die ik vaak maak in de praktijk is dat op die overgang van de ribben naar de borstwervelkolom de stoppenkast ligt van je verteringsstelsel. Als dus de stoppen eruit liggen, kunnen de apparaten niet optimaal functioneren.
Reflexintegratie en osteopathie
Naast mijn osteopathie behandeling, heb ik ook nog een aantal technieken bij Jack toegepast, die te maken hebben met de reflexen. Wanneer een baby overactieve reflexen, zoals de STNR (symmetrische tonische nek reflex) heeft, dan gaat het nekje ‘automatisch’ strekken wanneer de heupjes buigen en visa versa. Wanneer je baby dus heerlijk op de zijde te slapen ligt, dan trekt hij/zij dus als een banaantje achterover, omdat de heupjes gebogen liggen.
Let wel, deze STNR hoort pas geïntegreerd te zijn rond de 10de levensmaand. Daarvoor mag deze zeker nog actief zijn. Bij Jack zag ik dat hij overactief was. Voor Jack was het namelijk heel lastig om rustig te slapen wanneer hij uit zijn diepe slaap werd gehaald door een overactief reflex.
Eén van de manieren die een baby’s heeft om reflexen te controleren is zuigbehoefte. Waarschijnlijk is dit, mede, één van de redenen geweest waarom Jack nog altijd om de 2 uur kwam voor een borstvoeding. Hij had waarschijnlijk geen honger, maar zuigbehoefte.
Het gevolg van dat Jack bijna altijd overstrekt sliep, was dat zijn tongetje niet mooi tegen zijn gehemelte lag tijdens het slapen en zijn mondje open bleef hangen. Voor het rustig kunnen slapen is het belangrijk dat de rustpositie van de tong tegen het gehemelte aan ligt.
Wat betekend het voor een baby als hij/zij overactieve reflexen heeft?
Vaak zijn dit de baby’s die heel sterk lijken. Maar eigenlijk zijn ze niet ‘bewust’ sterk, maar zijn het reflexen die getriggerd worden.
Een voorbeeld bij jezelf: Wanneer ik je kniepeesreflex aansla met een reflexhamer, dan kan ik het strekken van je knie niet tegenhouden. Dis een reflex. Wanneer ik je vraag om je knie zelf, dus bewust) te strekken, kan ik misschien nog wel van je winnen. Een reflex is dus veel sterker dan een bewuste beweging.
Reflexen kunnen heel nuttig zijn, zoals het drinkreflex en de reflexen die je nodig bent om geboren te kunnen worden. Als reflexen overactief blijven, kan je dit flink dwars zitten. Je komt door overactieve reflexen minder goed tot rust, omdat je hersenstam drukker is met je reflexen, dan met het reguleren van andere (interne) processen, zoals het vertering, slaap of prikkelverwerking.
Ik zie in mijn praktijk vaak baby’s met overactieve reflexen. Klachten waarmee ouders bij mij komen zijn verteringsklachten, zoals krampjes of reflux. Maar ook baby’s die moeite hebben met inslapen, slaapcycli aan elkaar koppelen of veel te vroeg wakker en vermoeid wakker worden.
Osteopathie en reflexintegratie
Tijdens mijn osteopathiebehandeling bouw ik de reflexintegratie in. Dit kun je tijdens mijn behandelingen eigenlijk niet los van elkaar zien.
Als ik bijvoorbeeld zie dat een strekreflex overactief is, dan check en behandel ik, indien nodig, ook het bekken als hier een blokkade zit.
De mooie aanvulling van reflexintegratie op osteopathie is dat ik ouders vaak oefeningen voor thuis meegeef. Op deze manier kunnen ouders verder werken aan het integreren van de reflexen en daarmee de hersenstam helpen te reguleren.
Na 3 behandelingen kon ik moeder en Jack naar huis sturen, met minimaal 4 uur tussen de nachtvoedingen. Hij had zelfs al eens 6 uur tussen de nachtvoedingen gelaten, wat moeder flinke stuwing had bezorgd.
Hij sliep niet langer overstrekt en zijn tong ligt nu mooi tegen zijn gehemelte aan als Jack slaapt. Hij slaapt nu een stuk rustiger en moeder ook. Achteraf gezien vond Jack zijn moeder ook wel dat Jack met veel lawaai ademde tijdens zijn slaap.